ترومای نسلی و علائم آن چیست؟

درست مانند سنت ها، رنگ مو و دستور العمل های خانوادگی که از طریق خانواده ها منتقل می شود، افراد نیز می توانند آسیب های روحی را به ارث ببرند. ترومای نسلی که به عنوان ترومای بین نسلی نیز شناخته می شود، چرخه ای از تروما است که از فردی به فرد دیگر در خانواده منتقل می شود.

آسیب نسلی از طریق عوامل بیولوژیکی، محیطی، روانی و اجتماعی رخ می دهد. به عنوان مثال، برخی شواهد نشان می دهد که آسیب نسلی می تواند در رحم رخ دهد، به عنوان مثال، زمانی که جنین در معرض مواد شیمیایی مرتبط با استرس مادر قرار می گیرد و بر رشد آینده او تأثیر می گذارد.

ترومای نسلی چیست؟

تروما پاسخ بدن به یک رویداد سخت و آسیب زا است که منجر به عواقب منفی جسمی و روحی می شود. رویدادهای آسیب زا ممکن است شامل سوء استفاده، تبعیض، بلایای طبیعی، نژادپرستی و جنگ باشد.

ترومای نسلی آسیبی است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و زمانی شروع می شود که یک گروه یا خانواده در معرض یک رویداد آسیب زا قرار می گیرند که باعث ناراحتی روانی، اقتصادی، فرهنگی و خانوادگی می شود. در پاسخ، افرادی که به آن گروه یا خانواده تعلق دارند، علائم جسمی یا روانی دردناکی را بروز می دهند و آنها را به نسل های آینده خود منتقل می کنند. روش های انتقال عفونت عبارتند از محیط رحم که باعث تغییرات ژنتیکی در جنین در حال رشد می شود و یا محیط خانواده که باعث تغییرات روانی، رفتاری و اجتماعی در فرد می شود. چرخه ترومای نسلی تا شروع درمان ادامه می یابد.

افرادی که شوک را تجربه می کنند ممکن است موارد زیر را داشته باشند:

• اضطراب
• افسردگی
• بیماری قلبی من
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

ترومای نسلی می تواند خاموش، پنهان و ناشناخته باشد که از طریق تفاوت های ظریف ظاهر می شود و به طور ناخواسته از سنین پایین بر فرد تأثیر می گذارد.

نمونه هایی از آسیب های نسلی

نمونه های تاریخی گروه های متاثر از آسیب های نسلی شامل سیاه پوستان آمریکایی، بازماندگان هولوکاست و تبعیض علیه جوامع بومی است.

سیاه پوستان آمریکایی

یک مقاله تحقیقاتی منتشر شده در سال 2020 تغییرات اپی ژنتیک ناشی از استرس مزمن و کمبودهای تغذیه ای در سیاهپوستان آمریکایی در دوران برده داری در ایالات متحده را بررسی کرد. نویسنده دریافت که این تغییرات منجر به نتایج ضعیف سلامت جسمی و روانی در میان سیاهپوستان آمریکایی شد.

بازماندگان هولوکاست

در سال 1966، روانپزشک کانادایی ویویان ام راکف و همکارانش از اولین کسانی بودند که مفهوم ترومای نسلی را تشخیص دادند. تیم تحقیقاتی میزان بالایی از پریشانی روانی را در میان کودکان بازماندگان هولوکاست ثبت کرد.

یک نظرسنجی در سال 2017 از 190 کودک بازماندگان هولوکاست نشان داد که حدود 18 درصد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بودند. در میان آنها، تقریباً 14٪ افسردگی و 7٪ PTSD را گزارش کردند.

برخی شواهد نشان می دهد که تغییرات اپی ژنتیکی ممکن است باعث آسیب نسلی در خانواده های آسیب دیده از هولوکاست شود. مطالعه ای که در سال 2016 منتشر شد نشان داد که بازماندگان هولوکاست و فرزندانشان تغییرات بیشتری در ژن FKBP5 نسبت به سایرین داشتند. FKBP5 یک ژن استرس مرتبط با اضطراب، افسردگی و PTSD است.

علائم و نشانه های ترومای نسلی

• عدم عزت نفس
• اضطراب
• احساس جدا شدن از خود و اطرافیانتان
• افسردگی
• بی حسی
• مهارت های ضعیف زندگی (مانند تفکر انتقادی، تصمیم گیری یا مدیریت زمان)
• علائم PTSD، برای مثال، احساس انزوای اجتماعی، داشتن افکار منفی یا از دست دادن علاقه به سرگرمی ها

برخی شواهد نشان می دهد که آسیب های نسلی ممکن است بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد. مطالعه ای که در سال 2021 منتشر شد، ژن های مرتبط با سلامت ایمنی را در بین کودکان بازماندگان هولوکاست بررسی کرد. محققان دریافتند که برخی از این ژن ها کمتر از حد متوسط \u200b\u200bفعال هستند. در نتیجه، شرکت کنندگان از بدو تولد ایمنی ذاتی پایینی داشتند.

عوامل خطر برای ترومای نسلی

همه در برابر آسیب های نسلی آسیب پذیر هستند. رویدادهایی که می توانند منجر به آسیب نسل شوند عبارتند از:

• تجربیات منفی در دوران کودکی
• تبعیض
• بلای طبیعی
• نژادپرستی
• تجاوز ،
• جنگ

التیام ترومای نسلی

هیچ علامت خاصی برای تشخیص ترومای نسلی وجود ندارد و البته ترومای نسلی تنها با یک تکنیک خاص درمان قطعی ندارد. اما موارد زیر می تواند به آسیب های ناشی از ترومای نسلی کمک کند:

• پذیرش تروما، اثرات آن و نحوه درمان آن
• علائم و نشانه هایی که ممکن است با تروما مرتبط باشد را شناسایی کنید
• روان درمانی یا گفتار درمانی می تواند به کاهش یا رفع اثرات ترومای نسلی کمک کند، که می تواند شامل درمان فردی یا خانوادگی باشد.
• بر اساس تجربیات شما، یک درمانگر یا روانپزشک می تواند راه هایی را برای پذیرش و مقابله با تروما توصیه کند. به عنوان مثال، آنها ممکن است تمرینات تنفسی و مدیتیشن را برای کاهش علائم اضطراب توصیه کنند.

در برخی موارد، درمان ممکن است بر روش های سنتی منحصر به فرد برای فرهنگ های مختلف متمرکز شود. یک درمانگر یا روانشناس پیدا کنید که نیازهای فرهنگی، زبانی و اجتماعی شما را در نظر بگیرد.